Erazm z Rotterdamu (“książę humanistów”) urodził się w latach 60. XIV wieku w Rotterdamie, a zmarł w 1536 roku w Bazylei w Szwajcarii.
Był holenderskim polimatem oraz najbardziej znanym i wpływowym humanistą epoki nowożytnej. (Humaniści to termin określający różne, częściowo sprzeczne ruchy intelektualne renesansu. Mieli oni optymistyczny pogląd na zdolność ludzkości do znalezienia lepszej formy istnienia).
Jako krytyczny myśliciel swoich czasów, Erazm był jednym z ojców europejskiego Oświecenia. (Jego wpływ sięga aż po dzień dzisiejszy).
Był także księdzem, teologiem, filozofem, fiologiem, autorem i redaktorem ponad 150 książek i 3000 listów. Codziennie pisał około 1000 słów. Ze względu na piękny sposób wyrażania się, jego listy cieszyły się w Europie dużym szacunkiem. Pisał również poezję i satyrę, jego najbardziej znanym dziełem jest satyra “Pochwała szaleństwa” z 1509 roku, w której z kpiną, powagą i ironią opowiadał się za racjonalnym spojrzeniem.
Jego najważniejszym wkładem w reformę kościoła było opracowanie poprawionego tekstu Nowego Testamentu w języku greckim i łacińskim. Postrzegał siebie jako osobę ułatwiającą edukację. “Ludzie nie rodzą się jako istoty ludzkie, ale są kształceni jako takie”.
Był on również odpowiedzialny za wymowę, która jest obecnie powszechna w krajach zachodnich, zwłaszcza nacisk na starożytną grekę.
Dla Erazma ważne było, aby różne wyznania chrześcijańskie znalazły wspólny język, ponieważ zgadzały się co do podstawowych wierzeń. Ponadto starał się również poprawić tolerancję między Żydami, chrześcijanami i muzułmanami.
Jedną z jego najbardziej rewolucyjnych propozycji była edukacja kobiet. Chciał, aby dziewczynki miały taką samą edukację jak chłopcy. Miał nadzieję, że kobiety mogą przyczynić się do powstania Europy zorientowanej na wartości humanistyczne, także poprzez naukę.